Łuszczyca

Drodzy Państwo!

Będę się streszczał, bo być może mój post wyląduje na śmietniku z powodu zbyt obszernej treści. Miałem już tak kilkakrotnie (nie tutaj) więc „dmucham na zimne”.

Nie będę opisywał co przeżywałem kiedy moja łuszczyca robiła ze mną co jej się podobało i to przez 20 lat. To już jest tutaj, na tym forum i zapewne na innych, wielokrotnie opisane przez różne osoby. Ja, tylko powiem krótko: spowodowałem cofnięcie się łuszczycy praktycznie do zera. Jak tego dokonałem ?

Piłem zioła i nic więcej. Są one w postaci past w tubach i są dostępne w aptekach bez recepty. Przed chwilą, wracając z miasta (mieszkam w Warszawie) wstąpiłem do apteki żeby zorientować się w tym temacie. Są te pasty i koszt jednej tuby, a ja piłem z dwóch różnych tub, wynosi 10 złotych. Dwie tuby to 20 zł i starczy na tydzień. W sumie, piłem te zioła 9 lat, ale pierwsze oznaki poprawy - brązowe otoczki wokół wykwitów – pojawiły się już po trzech dniach.
Przyznam się, że z wrażenia zatkało mnie. Zacząłem próbować. Na zmianę piłem zioła i ich nie piłem. Wszystko po to aby mieć pewność czy taka poprawa to nie przypadek. Nie, to nie przypadek. Zmiany nasilały się, to bledły w rytm naprzemiennego picia i niepicia tych ziół. No to jestem w domu – pomyślałem.

Nazwa tych preparatów to: DEBELIZYNA i FITOLIZYNA. Ja je stosowałem według wskazówek na opakowaniu. Od około ośmiu lat już nie piję tych kochanych i zbawiennych ziół i nie miałem żadnego nawrotu łuszczycy. Nie stosowałem żadnych mniej lub bardziej drakońskich diet i to w jakiejkolwiek postaci. Unikałem tylko alkoholu szczególnie silnego (nie do końca), oraz wieprzowiny (też nie do końca). Jadłem i jadam dużo ryb bo je w ogóle bardzo lubię. Do tych ziół chyba wrócę, bo wydaje mi się, że one w ogóle robią duże porządki w organiźmie.

Kilkakrotnie i w różnym czasie, w przypadkowych okolicznościach, miałem okazję zaproponować kilku osobom to, co napisałem. Szczegóły okoliczności pominę. Ot, po prostu, ktoś komuś coś powiedział. Zawsze udzieliłem jak najbardziej wyczerpujących informacji. Zawsze też poświęcałem takiej osobie tyle czasu ile chciała. Prosiłem tylko o jedno, żeby taka osoba dała mi znać co słychać. I co? I nic. Każda z tych osób odwróciła się do mnie plecami i … i tyle. Postanowiłem więc napisać ten post co uczyniłem. Kto chce, niech spróbuje, kto nie chce, niech nie próbuje. Ja, w każdym razie „mogę spokojnie umrzeć” choć jeszcze się nigdzie nie wybieram.

Tak, czy owak, chętnie napisze coś więcej na ten temat. Mój adres powinien wyświetlać się pod moją wizytówką, czy jak się to nazywa. Kiedyś było po polsku.
Pozdrawiam, michal66.