Łuszczyca

Witam wszystkich. Ja choruję od około 15 roku życia (mam 38). Zaczęło się od ognisk na skroniach i głowie. po jakimś czasie zniknęły ale myslę,że nie dzięki lekom(maściom) ale samoistnie. Ale niestety to nie był koniec choroby. Nowe miejsca chorobowe pokazały się na kolanie, łokciu, brzuchu i na ukrytych częsciach ciała. Ale tylko właściwie po prawej stronie. (na brzuszku już nie mam-zniknęło). Jestem pod kontrolą dermatologa ale czasem przychodzą takie momenty, że daje sobie spokój ze wszystkimi lekami i zostawiam panią Ł samą sobie. Po prostu nie chce mi się, drażni mnie ciągłe stosowanie maści a nawet powiem więcej-wkurza mnie. Jak przestaje o tym mysleć to przynajmniej mam spokój psychiczny. Nie ma choroby i już(takie podejście). Zaczynam o tym mysleć wtedy gdy objawy się mocno nasilają i cała terapia zaczyna się od nowa do nastepnego momentu wyluzowania. Co prawda jak na razie moja Ł nie jest bardzo rozległa więc az tak mi nie daje w kość. Ale fajnie jest o niej nie mysleć wcale i patrzeć w lustro mimo tego,że jest nie widzieć jej.
A jesli chodzi o spojrzenia innych ludzi to wychodzę z założenia, że jak się komuś nie podoba to niech nie patrzy.
I jeszcze jedno: ludzie są już trochę uswiadomieni w temacie łuszczycy (no może nie wszyscy).
Pozdrowionka. :smile: